文本内容:
赤壁赋宋苏轼renxu zhTqiu q T yu e j1w a ng s u z Ty u k e fa nzh d uy d u y u ch1b izh T xi aq T ngf e ng xu Ia i壬戌之秋,七月既望,苏子与客泛舟游于赤壁之下清风徐来,shu T b db u x Tng ju jiushu kes d ngmngyu e zh T sh T g e y d ot i d ozh T zh d ng sh doy a n yu e ch u y u水波不兴举酒属客,诵明月之诗,歌窈窕之章少焉,月出于dongsh a nzh Tsh a ng pa i hu a iy udduniuzhTjian b a iI uh e ng j i d ng shu T gu d ng j i e t i an zd ng y1we izh T东山之上,徘徊于斗牛之间白露横江,水光接天纵一苇之su dr u I Ingw anq Tngzh Tm a ngr an ha oha o h ur u f e ng xu y u fe ng er b u zh T q i su d zh T pi a opi a o所如,凌万顷之茫然浩浩乎如冯虚御风,而不知其所止;飘飘h ur uy fsh1du I1y uhu a6rde ngx i dn乎如遗世独立,羽化而登仙yu shlyTnjiu Ie sh enkouxian erge zhTg e yu e gu1zh a o x T Ian j i a ngj Tk d ngmng x T于是饮酒乐甚,扣舷而歌之歌曰桂棹兮兰桨,击空明兮s uI i u gu a ngmi a om i aox Ty uhua i w a ngmeirenxT tidnylf dng k ey6uchu T d dngx i a ozh ey Tge溯流光渺渺兮予怀,望美人兮天一方”客有吹洞箫者,倚歌er hezh Tqf shengwuwu rdnruyuanru mur uq1r us uyu yTnnidonidob u ju e r u10而和之其声呜呜然,如怨如慕,如泣如诉,余音袅袅,不绝如缕wu youhezhTqianjiao qlg u zh d uzh TI\f u舞幽壑之潜蛟,泣孤耳之蔑妇su zTqiaoranzhengjTnweizud erwenke yue heweiqfranye ke yu eyue mf ng苏子愀然,正襟危坐而问客曰“何为其然也?”客曰“月明x Tng xT w u quena nfe icT feicaomengdezhTshT huxTwa ngx i a kd ud dngw a ng w uch dngsh an星稀,乌鹊南飞,此非曹孟德之诗乎?西望夏口,东望武昌,山chu anxi a ngmi ao y u huedngc a ng cT fe imeng d ezh Tk u n y u zh d uld ngzh d h ufangq fp dj Tngzh du川相缪,郁乎苍苍,此非孟德之困于周郎者乎?方其破荆州,x i a j i ang If ngsh un Iiue rd dng yezhuI uqian II jTngq fb ik6ngsh ai j iuIf nj ianghengshu d下江陵,顺流而东也,驰胪千里,旌旗蔽空,酉丽酒临江,横槊f u sh Tg uy fsh izhTx i6ng y d erjTnanzaizai kuangw uy uz Tyu qidoyu jia ngzhu zhTshang赋诗,固一世之雄也,而今安在哉?况吾与子渔樵于江渚之上,Iuyux ia e r y6u mf Iujiay1ye zhT pianzh dujupaozunyT xiangsh uj]fu youyutidndi侣鱼虾而友糜鹿,驾一叶之扁舟,举匏樽以相属寄蜉蜷于天地,mi aoc dngh aizh TyTs udi w ushe ngzh Txuyuxianch angji d ngzh Tw uqidng xi efeixi dnyTaoydu渺沧海之一粟哀吾生之须臾,羡长江之无穷挟飞仙以遨游,b aom fngyu ee rzh dngzh dng zhTbu kd hu zhdud etu dyxidngyu beifeng抱明月而长终知不可乎骤得,托遗响于悲风”suz Tyuekey1zhTf ushuTyuyuehush1zhdr us T6r w e icha ngwdngy6y fngxu苏子曰“客亦知夫水与月乎?逝者如斯,而未尝往也;盈虚zhe r ubl e r cu m d xidozh angyegaijiangz1q fbi anzh eergudnzh Tz etiand1cengbu nengyT者如彼,而卒莫消长也盖将自其变者而观之,则天地曾不能以y shunzi qbubi anzh derguanzh Tz ewuyuwdjiewujinyd eryduhexianhu qi fCi tian一瞬;自其不变者而观之,则物与我皆无尽也,而又何羡乎!且夫天d1zhT jianwugey6uzh ugdufeiwu zhTsudydusu Ty1hdo ermdq uweijiangsh a ngzhTq Tngf eng地之间,物各有主,苟非吾之所有,虽一毫而莫取惟江上之清风,yushanjianzh Tm\ngyu eerdezh erweishengmu yuzhTerchengse quzhT wu jin ydngzhT与山间之明月,耳得之而为声,目遇之而成色,取之无禁,用之erwuyuzTzhTsudgdngsh ibujieshlzaowu zhdzhTwuji nzangyd而吾与子之所共适”不竭,是造物者之无尽藏也,kexTerxiaox Izhdng engzhu6y aohej1j1n beipanl angjf xidngyuzhdnj fhuzhdu客喜而笑,洗盏更酌肴核既尽,杯盘狼籍相与枕藉乎舟zhdng buzhTdd ngfangzhTj1bai中,不知东方之既白。